Na ruim anderhalf jaar zijn we weer terug op Tanzaniaanse bodem en dat bevalt goed. Vrolijke geel en witte vlaggetjes voor en door het Sengerema Hospital verwelkomden ons (opgehangen voor Pasen, dat hier groots wordt gevierd). Het ziekenhuis inlopen voelde alsof het gisteren was dat we er rondliepen. De bekende gezichten van Rian (de tropenarts), Lesse (lokale project manager), verpleegkundigen en andere artsen ontvingen ons hartelijk.

Ondanks dat het niet gisteren was dat we hier waren, zijn we de afgelopen tijd veel bezig geweest met het ziekenhuis en de lopende projecten (waaronder project NICU). Een aantal maanden geleden was het eindelijk zo ver: al het geld voor de verbouwing van de NICU was bij elkaar door de succesvolle samenwerking tussen Little Superheroes, Stichting Vrienden Sengerema Hospital (waar wij inmiddels ook al meer dan een jaar in het bestuur zitten) en Wilde Ganzen. De NICU verbouwing is inmiddels in volle gang en gaat heel verspoedig.

Vanwege de verbouwing is de NICU een tijdje geleden verhuisd naar een zaal op de kinderafdeling. Het personeel heeft zich flexibel opgesteld en werkt hard op de huidige NICU. Het is bewonderingswaardig om te zien hoe zij met de krappe personele bezetting de NICU draaiende houden. Zeker gezien er, ondanks grote verbetering in de afgelopen jaren, veel ernstig zieke baby’s worden opgenomen en ook regelmatig baby’s komen te overlijden.

Een te vroeg geboren baby op de NICU.

Toen ik gistermiddag op de NICU was, kwam een moeder aan met haar pasgeboren baby Stanislaus. Hij was in de nacht geboren in een klein ‘health center’ en had niet goed gehuild na de geboorte. Ook kreeg hij kort na geboorte hoge koorts. Bij aankomst op de NICU was hij erg ziek, had hij 40 graden koorts, een hele snelle ademhaling en was hij geïrriteerd. We dachten aan een ernstige infectie en zijn gestart met antibiotica. Meest waarschijnlijk heeft Stanislaus een hersenvliesontsteking. Hij wordt met de beste hoop behandeld, maar het is nog helemaal niet zeker of hij de infectie gaat overleven.

Een moeder die voor een van haar twee te vroeg geboren kinderen zorgt, zij kreeg een tweeling.

Op de NICU in het Sengerema Hospital is de kwaliteit van zorg voor ernstig zieke en te vroeg geboren kinderen hoog, met name voor Tanzaniaanse begrippen. Dat is bekend in de hele regio en resulteert erin dat ouders met hun kinderen van heinde en verre naar het ziekenhuis afreizen, zo ook de moeder van Stanislaus. De grote aantallen bevallingen in het ziekenhuis, in combinatie met de verwijzingen uit kleinere klinieken leidt tot een overvolle NICU, waar per dienst maar één verpleegkundige werkt. Het is mooi om te zien hoe toegewijd de verpleegkundigen zijn, ondanks de uitdagingen die zij in hun dagelijks werk tegenkomen. Eén van de huidige problemen is het gebrek aan monitoring (waardoor ademstops bijvoorbeeld niet kunnen worden geregistreerd). Hierdoor komt alles aan op de ogen van de verpleegkundige of dokter, maar het is onmogelijk om de vaak wel 20 kinderen op de afdeling continu in je eentje in de gaten te houden. De nieuwe NICU zal plaats bieden aan meer ernstig zieke baby’s. Er komen meer couveuses en CPAP-apparaten (ademhalingsondersteuning). Ook komen er monitors, waardoor veranderingen in de conditie van zieke baby’s hopelijk eerder kunnen worden herkend. We kunnen niet wachten tot de NICU helemaal af is, ondanks dat dit helaas niet tijdens ons verblijf zal zijn.

Iedere dag wordt er hard gewerkt aan de nieuwe NICU!

Comments are closed

Footer